تجربه جدید ده نمکی از عالم برزخ 

ده نمکی همیشه در آثارش قلب جامعه و مردم عام را هدف قرار می‌دهد و باور‌های آنان دستمایه پرداخت قصه آثارش شده است کافی است به اخراجی ها، دارا و ندار، رسوایی یا زندانی‌ها دقت کنید؛ هر آنچه پایه و اساس این آثار است باور‌هایی است که گاه بیان آن‌ها فقط از ده نمکی بر می‌آید. 

رستگاری خط شکنی برای تلویزیون و ده نمکی است؛ در رستگاری اینبار خبری از طنازی نیست حتی یک شخصیت طناز در اثر وجود ندارد تا بفهمیم اینبار با یک سریال جدی طرف هستیم. 

اگر در بین عام مردم قدمی بزنید و درباره دنیای پس از مرگ بپرسید باور‌های متعدد مشترکی را می‌شنوید از جمله آنکه انسان پس از مرگ می‌بیند، اما توان سخن گفتن ندارد و اطرافیانش سخنانش را نمی‌شنوند.

حالا ده نمکی از این باور با نگاه کارشناسان دینی استفاده کرده و مرگ رئوف را دستمایه حرف‌های جدی‌تر می‌کند.

رویه رستگاری روایت تصاویر ترسناک از تنهایی انسان پس از مرگ است که به همین دلیل سریال دارای رده بندی سنی شده است.

تصاویری که به لطف جلوه‌های ویژه رایانه‌ای حرفه‌ای بسیار خوب از آب درآمده و این مهم بخصوص در تیتراژ اولیه اثر بسیار چشم نواز است.

در ادامه موضوعات جدی تری، چون حق الناس مطرح می‌شود و چالش جدی توجیه منفعت طلبی به بهانه خدمتگزاری به مردم از سوی ده نمکی مطرح می‌شود.

در رستگاری روحانیت نقشی جدی دارد. در اینجا وجه مشترک رستگاری و اغلب آثار ده نمکی، جایگاه راهنما برای روحانیت و تصویر حقیقی و به دور از سیاست زدگی این قشر است. 

ده نمکی در ادامه، اما خواب را که دستمایه زندگی بسیاری از مردم ما است به عنوان محرک قصه استفاده می‌کند و به دلیل استفاده هوشمندانه از این باور، مخاطب با اثر و حافظ رئیس کارخانه همراه می‌شود.

تجربه ده نمکی در تصویر حس عذاب در عالم برزخ و تلفیق تصاویر با صدا‌های ترکیبی کار را در بخش به تصویر کشیدن بحث ماورایی قابل قبول کرده است.

در شرایطی که عموما آثار ماورایی که اتفاقا متناسب با فضای معنوی جامعه و ماه رمضان است خیلی با اقبال کارگردانان و فیلمسازان روبرو نمی‌شود، اما ده نمکی براساس دغدغه هایش این ریسک را قبول کرده و قصه‌ای ملتهب را برای مخاطب بیان می‌کند و دست روی چیز‌هایی می‌گذارد که دغدغه اینروز‌های جامعه است.

حق الناس و استفاده ابزاری از برخی توجیهات برای لطمه به مردم و مسائلی از این دست که دستمایه رستگاری است نشان می‌دهد ده نمکی بار دیگر آمده تا علیه فراموشی حرف بزند. او در همه کارهایش نشان داده مخاطب را می‌شناسد و حرفش را درست و با نگاه صادقانه می‌زند. کاری که در رستگاری رخ داده و قطعا باید در انتظار ادامه این سریال بود و قضاوت‌های کاملتر را به پایان کار سپرد.